Minik Bellekler

Hayatın gözlerde canlanmaya başladığı, çizgilere basmadan yürünen, cansız nesnelere anlamlar yüklenildiği, bir düş dünyasından ötekine geçilen hayat periyotları, tüm bu tanımlayıcı kelimelerin yanında bir o kadar da hızlı olduğu unutulmayan zamanlar. Her şeyin temellendiği dünyamızı kurduğumuz yarı hayali yarı gerçek belleğimiz, çocuk olmak, tabi eğer olabildiyseniz.

Anımsanan her duygu, her koku ve her dokunuş çocukluğumuzdan bir şeyler getirir bizlere. Saklanmış minicik kıyafetler, fotoğraflar, oyuncaklar, düşlerimizin saklı olduğu dünyamızı en içten ve en özgür biçimde yansıttığımız rengarenk yada doğamız kadar karmaşık çizgilerle dolu resimler, hep belleğimizi taze tutar ama özlemle ama melankoli ile. Bazen kocaman kafalar çizilir kâğıtlara, içine istediğimiz her şeyi kaydedebileceğimiz bir not defteridir bizim için, vücudumuzdan fırlayan bir kalp beliriverir birden tüm endişelerimizi anlatmak için, kocaman ağızlar vardır çizdiğimiz figürlerde aklımıza ne gelirse söyleyebilmek adına. Hep kocaman gözlerimiz olsun istemişizdir belki, o kocaman merakımızı giderebilmek için yada devlerle savaşımışızdır düşlerimizde ayaklarımız kocaman olmuştur çizgilerde. Karanlıktan yada gizli düşmanlardan kaçıp saklandığımız sığınağımız evlerimiz vardır resimlerde, bazen onları o kadar çok anlatmak isteriz ki git gide şeffaflaşırlar. Zaman zaman tepesinden kalın siyah dumanlar yükselse de içinde duygusal yaşamımızın oluştuğu bir merkezdir evler. Bizim minicikliğimizin aksine çocukça bir başkaldırı simgesi olur up uzun göğü delen evler.

Tüm bu duygusal cümleler belki bir tamir belki bir geri dönüştür bu yazıyı okuyanlar için ama sanıyorum ki söz konusu bu projeyi gerçekleştirmek benim için geriye dönük bir eksiği kapamak ve ellerimle yeniden çocukluk düşlerimi inşa etmek olacaktır. İnşa ettiğim bu yenidünya benim büyüklüğümün yanında küçük kalacak belki ama belleğimde geriye dönük yeni bir duygusal iz yaratacaktır.